Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

IL PROGETTO BOTTIGLIA

   Θα σας γυρίσω μερικά χρόνια πίσω, όταν ήμουν 18 ετών και είχα περάσει στην σχολή Φυτικής Παραγωγής στην Θεσσαλονίκη. Τότε δεν ήταν από τις επιλογές μου, ούτε καν επιθυμία μου, και δεν ήξερα τι να κάνω. Μετά από 10 χρόνια, και την ορκωμοσία μου  η σχολή αυτή μου έδωσε τα μεγαλύτερα, πιο δύσκολα και σημαντικά μαθήματα. Και έναν Έρωτα που διαρκεί ακόμα. Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος έχει στη ζωή του ένα σκοπό. Έναν λόγο που θα ξυπνάει το πρωί. Για εμένα είναι τα ποτήρια σου να είναι γεμάτα με καλό ποιοτικό ελληνικό  κρασί  και εκείνο το χαμόγελο που θα σου χαρίσει…



Είναι Σεπτέμβριος του 2005. Αποφασίζω να πάω να γραφτώ στην σχολή και αναρωτιέμαι τι θέλω εγώ παιδί θεωρητικής μέσα στα χωράφια και στα μαθηματικά. Ένιωθα άγχος μήπως αυτή η απόφαση να μείνω στην σχολή δεν μου πήγαινε. Έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα να βρω έναν τομέα που θα μου αρέσει για να κρατηθώ. Σαν κάποιος να με άκουσε  και μου έδειξε τον δρόμο για το αμπέλι, το πρώτο μάθημα κατεύθυνσης αμπελουργία, και το πρώτο και μοναδικό που με τράβηξε ως και σήμερα. Με όλα τα δύσκολα και τα εύκολα που κρύβει. Από την στιγμή που θα γίνει σταφύλι ως την στιγμή που θα μπεί στο ποτήρι. Για αυτό έκανα και δεύτερη σχολή γευσιγνωσίας οίνου . Όπου κατέχεις τον τίτλο του sommelier.

                           Κάνε like στο facebook page IL-Progetto-Bottiglia

Στα ελληνικά, ο οινοχόος είναι μια λέξη, ένα επάγγελμα και ένας τίτλος τιμής από την αρχαιότητα. Το να κρατάς στα χέρια σου, πόσο μάλλον να το δημιουργείς και να το σερβίρεις με σεβασμό, το αρχαιότερο αγαθό της χώρας μας είναι τιμή. Πήρα τα πτυχία που ήθελα, μάζεψα εμπειρίες από τρύγους σε Ελλάδα και εξωτερικό, γνώρισα από οινόφιλους μέχρι σπουδαία πρόσωπα, έφτασα να τα δοκιμάζω, γράφω, προτείνω, πουλάω, δημιουργώ, παρουσιάζω, και τώρα…  να τα ράβω. Ξεκινώ να ψάχνω τι θα κάνω που θα μου αρέσει και θα με γεμίζει τόσο όσο ένα μπουκάλι.

Φτάνουμε καλοκαίρι 2015. Βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη χωρίς δουλεία.  Ασχολούμαι περισσότερο με τα κοσμήματα μου stekia-pantou, νιώθω ότι ο κόσμος τα γνωρίζει καλύτερα, οι fashion bloggers ασχολούνται μαζί τους, αλλά κάτι άλλο θέλω να κάνω.  Και τότε, τρεις άνθρωποι χωρίς να το ξέρουν με έχουν βοηθήσει με απλές κουβέντες, που στην σωστή ώρα δέθηκαν και έγινα η σημερινή μου ιστορία.
Ο Λευτέρης Μοχιανάκης   όταν του είπα ότι έψαχνα δουλειά κάπου συγκεκριμένα, μου λέει δεν είσαι για εκεί thing out of the box. Μην με ρωτήσετε γιατί αλλά αυτή η ατάκα μου έμεινε μέσα μου και μάλλον δούλευε για πολύ καιρό. Ναι αλλά δεν με λές πιο είναι το box για να σκεφτώ από έξω του. Κανείς δεν θα στο πεί ή δεν θα στο δείξει. Μόνος σου θα το βρεις. Μια αναλαμπή και σπίθα μου έδωσε η Λία  που φόρεσε κόσμημά μου, και κρατούσε πάντα μια αδυναμία μου. Πρωτότυπες τσάντες. Ευγενική, όμορφη, ευτυχώς καθόλου καβαλημένη με οδήγησε μέσα από μια συζήτηση σε αυτό που πάντα μου άρεσε.  Την τελική σπίθα την έδωσε η Χριστίνα  Αλεξίου  που με την δουλειά της  και την εικόνα της με βοήθησε σαν σκέψη και τελικά έκανε και την εκτέλεση του ονείρου μου.

                                follow me on instagram il progetto bottiglia

  Έχουμε και λέμε. Ιωάννα μου τι σου αρέσει;

Μπουκάλια, ετικέτες, design, packaging, photoshooting, crazy ideas, τσάντες. Όλα μαζί τι κάνουν;  Τα βάζω κάτω, και βλέπω πως όλοι οι άνθρωποι με οδήγησαν στο να κάνω μικρά πρακτικά- αλήθεια λέω και βολικά- τσαντάκια σε μορφή μπουκαλιού. Αποφάσισα πως κάθε χρόνο θα είναι ένα μπουκάλι σε περιορισμένα – 100 κομμάτια- για να το έχουν όσοι θαυμάζουν τα πρωτότυπα αντικείμενα στην μόδα. Σε αυτό το κομμάτι θα ήθελα να ευχαριστήσω την επιχείρηση print fabric για την εκτύπωση, το ράψιμο και την υπομονή τους να με βοηθήσουν.  Όλες οι αδυναμίες μου μαζί δεν είναι τέλειο; Εύχομαι να είναι και να με στηρίξετε . Να το έχετε στο νου σας σαν δώρο, για τον εαυτό σας, γιατί  για όλο τον χειμώνα από αυτό θα ζω, θα βγάζω τα έξοδα του.

Ε μην μου πείτε πως δεν είχατε καταλάβει πως μου αρέσουν τα ιταλικά; Έκανα μαθήματα, και ήθελα κάτι πρωτότυπο για όνομα, οπότε σαν μικρό πρωτάκι σε αυτόν τον χώρο, έβαλα σαν όνομα το πρώτο βιβλίο ιταλικών μου.

                                  Για αυτό το ονόμασα Il_progetto_bottiglia

100 Μπουκάλια μπύρας λοιπόν, είναι το στοίχημα μου να γίνουν κομμάτι της ζωής σας. Είναι 20 cm ύψος και 9 cm πλάτος, και μπορούν να γίνουν θήκη γυαλιών,  θήκη κινητού, πορτοφόλι, εμένα με έχει καταβολέψει. Κινητό, κλειδιά, λεφτά, όλα μέσα  και πάω να μεθύσω τον κόσμο


Ελπίζω να σε έπεισα ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ό,τι σου λείπει δημιούργησε το. Η δημιουργία είναι θαύμα. Ό,τι δεν σου αρέσει, άλλαξε το. Μην περιμένεις να το αλλάξει ο άλλος. Θες να κάνεις ένα μαγαζί, θέλεις να κάνεις έναν οργανισμό, θες να γράψεις ένα βιβλίο, να σχεδιάσεις τσάντες. Κάν’ το, όποιο κι αν είναι το όνειρό σου. Μην κολλάς στα προβλήματα. Κι εγώ κόλλησα, κι εγώ φοβήθηκα. Μα τα όνειρα είναι για να πραγματοποιούνται. Κι έχω πολλά ακόμα να πραγματοποιήσω.

2 σχόλια:

ο καθενας μας είναι σκηνοθέτης αυτου του άρθρου. δωσε την εικόνα σου με λέξεις